Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
piątek, 19 kwietnia 2024 20:31

PUSZCZYK ZWYCZAJNY

Puszczyk (Strix aluco) to najpospolitszy gatunek sowy w naszym kraju, zasiedla lasy, parki z dziuplastymi drzewami czasami ruiny czy strychy. Występuje w dwóch odmianach barwnych szarej i brunatnej, ma czarne oczy bez "uszu". Pokarmem puszczyków są głównie gryzonie i drobne ptaki. Gniazd puszczyki nie budują, lęgną się w dziuplach drzew, gdzie w marcu samice znoszą 2-4 białe jaja. Gniazduje też w specjalnych budkach lęgowych.
PUSZCZYK ZWYCZAJNY
Wygląd zewnętrzny 
Sowa średniej wielkości, krępej budowy ciała. Ubarwienie bardzo zmienne (najbardziej u sów), występuje w dwóch podstawowych odmianach kolorystycznych: szarej i brązowej, od ochrowej po rdzawobrązową, możliwe są też barwy pośrednie (rdzawe, szarobrunatne itp.), ale widać je dopiero u ptaków dorosłych. Na głowie brak tak charakterystycznych "uszu" z piór, jak u sowy uszatej. Samiec i samica wyglądem są podobne do siebie.
U odmiany brązowej grzbiet jest brązowy, prążkowany i cętkowany na ciemno- i jasnobrązowo, przez barkówki biegnie biały pas. Szlara jednobarwna, rdzawa lub szarawa, obwiedziona ciemnobrązową cienką linią, wokół dzioba biała, z jasnymi brwiami i wewnętrznymi obwódkami oczu. Dziób bladooliwkowy, oczy bardzo duże o czarnych tęczówkach. Spód ciała jasnopłowy, kreskowany i prążkowany. Skrzydła szerokie i zaokrąglone, podobnie jak grzbiet kreskowane i cętkowane z rzędami 3 białawych plam. Na lotkach ciemne poprzeczne paski. Nogi opierzone po końce palców, jasnopłowe z ciemnobrązowymi plamkami. Ogon jest krótki.
Odmiana szara ma podobny rysunek, tyle że zamiast brązów występują szarości.
Młode wyglądają podobnie, jednak kreskowanie jest delikatniejsze, a całe upierzenie bardziej puszyste.
Puszczyk jest mniejszy od myszołowa, ale większy od wrony.
Rozmiary 
dł. ciała: samce ok. 41–43 cm, samice ok. 43–46 cm
rozpiętość skrzydeł: samce ok. 90–95 cm, samice ok. 95–105 cm
Waga 
samce ok. 450 g, samice ok. 550 g
Głos 
Typowy głos samca to pohukiwanie (długie "huuu", krótka przerwa, kilka urwanych, przyciszonych dźwięków "hu" i na sam koniec znów przeciągłe, dźwięczne "huuu"). Spełnia funkcję głosu terytorialnego, wabiącego podczas zalotów oraz kontaktowego przy przynoszeniu jedzenia dla samicy. Czasami również samica odzywa się takim pohukiwaniem, jednak bardziej ochryple i zawodząco, a frazy nie są tak wyraźne.


Podziel się
Oceń