REZERWAT PRZYRODY BUKOWA KALENICA

Typ ochrony: leśny

Data utworzenia: 1962

Powierzchnia: 28,78 ha

Powiat: Dzierżoniowski

Gmina: Bielawa

Nadleśnictwo: Świdnica

 

Położenie: Rezerwat znajduje się w środkowo-zachodniej części Gór Sowich, obejmując swym zasięgiem strome zbocza szczytów Kalenica (964 m n.p.m.) i Słoneczna (949 m n.p.m.). Położony jest na Obszarze Chronionego Krajobrazu Gór Bardzkich i Sowich. Najbliżej położoną miejscowością jest Jugów, położony na zachód od rezerwatu. Obejmuje w całości na terenie nadleśnictwa Świdnica, na oddziałach 263c,d; 269a, c, f i 270c.

Budowa: Szczyty zbudowane są z prekambryjskich gnejsów i migmatytów, a miejscami pokryte rumowiskami skalnymi, tworząc efektowne twory, często posiadające własne nazwy. Z bardziej efektownym można wymienić Dzikie Skały, będące grupą 6-7 metrowej wysokości skał gnejsowych, znajdujących się w zachodniej części rezerwatu na górze Słoneczna. Składają się one z dwóch dużych tworów otoczonych kilkunastoma mniejszymi skałkami. Dawniej był to punkt widokowy. Obecnie zachowało się tylko kilka niewielkich elementów metalowych w postaci klamer i resztek poręczy.

Flora: Głównym składnikiem rezerwatu są tereny leśne, z niewielkimi przestrzeniami zbiorowisk źródliskowych. Najważniejszym zbiorowiskiem leśnym jest kwaśna buczyna górska (Luzulo-nemorosae-Fagetum) porastająca większość rezerwatu, składająca się głównie ze skarłowaciałych form buka i sztucznie nasadzonej świerczyny, w dolnym partiach z domieszką jaworu i dębu. Buki ze względu na surowy klimat (ostre zimy, charakterystyczne dla Gór Sowich i porywiste wiatry) a także ubogie i skalne podłoże przybrały skarłowaciałe formy o poskręcanych i powyginanych konarach, czasem wręcz pokładających się po ziemi, stanowiąc bardzo efektowny widok. Runo leśne jest stosunkowo bogate, jednak nie posiadające wybitnie rzadkich lub cennych gatunków. Występują tu stosunkowo pospolite taksony, spotykane w większości liściastych lasów wszystkich gór Sudetów. Do najważniejszych należą: marzanka wonna, kopytnik pospolity, wawrzynek wilczełyko, lilia złotogłów, śnieżyca wiosenna, czosnek niedźwiedzi i przenęt purpurowy.

Wokół niewielkiego strumienia zwanego Bielawicą znajdują się zbiorowiska źródliskowe z zespołu turzycy rzadkokłosnej (Caricetum remotae), który wykształca się przede wszystkim w wysiękach oraz przy źródłach, z tego powodu teren jest zabagniony. W skład zbiorowiska oprócz wymienionej turzycy, tworzącej gęste darnie, można wyróżnić ciemiężycę zieloną, turzycę leśną, lepiężnika białego. Ostatnimi, niewielkimi zbiorowiskami są zbiorowiska mszaków. Wyróżnia się tutaj zespół płonniczka (Pogonatum aloides) oraz zespół Orthodicranum-Hypnetum filiformis.